Kolejny bachusik myśliwski wyskoczył z okolicznej kniei, by dołączyć do braci i siostry na ulicy Pod Filarami. Tym razem jednak usadowił się nie na filarze, jak nakazuje wielowiekowa myśliwska tradycja, a na rogu budynku. Po co? "Ano muzyka się lepiej niesie!" odpowiada zapytany.

Bo Złotorogus jest bachusikiem muzykalnym. Mogło być to jednym z czynników, które zachęciły go do przenosin z lasu na jednak znacząco mniej dziki Deptak - twierdzi, że jest tu o wiele lepsza akustyka niż w puszczy, gdzie drzewa znacząco zaburzają rozchodzenie się dźwięku. A z narożnika, który bachusik sobie wybrał, dźwięki jego rogu rozchodzą się czasem aż pod Wieżę Łaziebną (tudzież Głodową, co kto preferuje)!

Zastanawiającym elementem aparycji bachusika mogą być niewątpliwie jego kopytka, charakterystyczne raczej dla faunów. "Kto z kim przestaje, takim się staje!" ucina rozmowę Złotorogus. W sumie to zrozumiałe - fauny znane są ze swego zamiłowania do muzyki, tak w końcu bliskiej sercu naszego bachusika!